بیش فعالی

در سال 1963 نمایندگان چندین سازمان در سمپوزیومی که از جانب صندوق کودکان معلول ادراکی بزگزار شده بود، شرکت کردند

در سالهای اخیر آگاهی ما در مورد تحرّک بیش از حدّ به میزان چشمگیری افزایش یافته، و نیز توجه‌ها از میزان فعالیت، به نارسایی‌های توجه، و سپس به مسائل گسترده‌تر رشد اجتماعی تغییر جهت داده است ( بارکلی Barklay، 1981a )

او ( پسر ) هرگز آرام نمی‌نشیند؛ مهم نیست کجاست، همیشه در چیزی فرو رفته و به کاری مشغول است. او ( دختر ) حتّی یک لحظه هم به چیزی توجه نمی‌کند

به واسطه‌ی پیوند ریشه داری که میان تحرّک بیش از حدّ و نقص جزیی در کار مغز وجود دارد، شمار بسیاری از گزارش‌هایی که درباره ارزیابی این اختلال در دست است، روش‌های کشف نقص جزیی در کار مغز، به ویژه بررسی عصبی و نوارهای مغزی را در بر می‌گیرد

سبب شناسی جستجو برای کشف علل تحرّک بیش از حدّ، ما را به عوامل بسیاری رهنمون می‌سازد. در این جا تنها به برخی از یافته‌هایی که بقیّه اهمیّت دارند اشاره می‌کنیم

علی‌رضا دانش‌آموز چهارده ساله‌ای است که در سال اوّل دبیرستان درس می‌خواند. (1) گرچه از هوش نسبتاً بالایی برخوردار است و مطالب را به سرعت یاد می‌گیرد، امّا عملکرد درسی‌اش در حدّ انتظار معلّمان نیست

آیا کودکانی که به بیش فعالی دچارند متوجه تفاوت های خود با دیگران هستند؟ معمولاً کودکان در سنین پایین، بینش کافی به اعمال خود و نتایج اثرات آن از روی خود و دیگران ندارند

اگر والدین به بیش فعال بودن فرزندشان مشکوک شوند، چه باید بکنند؟ اولین قدم صحبت کردن با پزشک و معلم کودک می باشد

درمان این اختلال به چه شکل است و درمان نکردن آن چه عوارضی دارد؟ درمان به شکل درمان دارویی و غیردارویی صورت می گیرد

در واقع وقتی والدین از علائم بیش فعالی و علت آن آگاه باشند بهتر می توانند با رفتارهای کودک برخورد کنند